Thanassis Raptis Photography
2007 - Ο χρόνος και το πώς τον βιώνει ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι το μοναδικό και έχει άμεση σχέση με τα συναισθήματα και τη φόρτιση της στιγμής. Οι ήχοι, η αίσθηση από ένα χάδι ή από ένα φιλί, τα αρώματα και οι γεύσεις που συνοδεύουν την κάθε στιγμή, το πριν και το μετά, όλα αυτά μαζί χαρακτηρίζουν και διαμορφώνουν αποφασιστικά κάθε τι που ζούμε. Στη μνήμη μας χαράσσεται μια πολυεικόνα της ανάμνησης όλων των αισθήσεων μαζί, τις περισσότερες φορές επικρατεί η εικόνα της στιγμής, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που θυμόμαστε μόνο την αίσθηση από ένα χάδι ή ένα έντονο συναίσθημα που λειτουργεί άριστα και χωρίς εικόνα.
Η φωτογραφία συνήθως περιγράφεται ως η τέχνη που παγώνει το χρόνο. Το μόνο που κάνει όμως είναι να διασώζει μια ξερή, νεκρή θα μπορούσαμε να πούμε εικόνα μιας στιγμής και μόνο του παρελθόντος. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕΝ ΠΑΓΩΝΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, ΤΟΝ ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΕΙ. Μόνο όσοι έχουν ζήσει τη στιγμή που περιγράφεται σε μια φωτογραφία, μπορούν να ξαναζήσουν αυτή τη στιγμή ανακαλώντας και όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα με τα οποία είναι ποτισμένη η πολυεικόνα της μνήμης τους.
Το έργο που παρουσιάζω αποτελείται από δύο διαφορετικά κάδρα ενωμένα (70Χ100 περίπου το καθένα). Στο ένα παίζει ασταμάτητα ένα βίντεο με έφηβους ποδοσφαιριστές στη διάρκεια ενός αγώνα. Στο άλλο παρουσιάζεται ένα ψηφιδωτό, που έχει ως ψηφίδες μικρά κομματάκια λίγων εκατοστών μιας φωτογραφίας του ποδοσφαιρικού αγώνα όπως εξελίσσεται στο βίντεο. Οι ψηφίδες είναι στερεωμένες σε υπόλευκο αρμό που είναι τοποθετημένος σε ένα μεταλλικό, βιομηχανικό πλέγμα, που έχει προφιλ (βάθος) λίγων χιλιοστών, με αφαιρετικό όμως τρόπο (ορισμένα κομμάτια της εικόνας λείπουν) και στο τέλος η εικόνα φαίνεται να διαλύεται. Η επιδίωξή μου είναι να υποδηλωθεί ότι η φωτογραφία δεν παγώνει την κινούμενη εικόνα, αλλά την θρυμματίζει και στο τέλος σταδιακά την εξαφανίζει.
Η εικόνα του ψηφιδωτού που είχα στο μυαλό μου ήταν η γνωστή σε όλους μας εικόνα από τα βιβλία της ιστορίας "Η εν Ισώ μάχη του Μ.Αλεξάνδρου".
2007 - Mosaic on metal matrix and video- Photography is often described as the art that freezes time. In fact, the only thing it does is to rescue a flat and lifeless picture of a single moment of the past. PHOTOGRAPHY DOES NOT FREEZE TIME, IT BREAKS TIME INTO PIECES. Only these who have lived through a certain moment captured in a photograph can relive this moment by recalling memory sentiments that go with this particular photograph. What i have done is to present two different frames that come together in one. The first one is a video frame, a football game. The second one is like mosaic, it has small fragments of a photograph taken from the particular football game as it is shown on this particular video. My intention is to show that photography does not freeze the moving image, but that it breaks it into pieces and finally makes it disappear.
